Choć uważam, że suszona cieciorka nadaje potrawom lepszy smak i konsystencję, w niektórych przepisach radzę użyć cieciorkę z puszki. W takim wypadku należy odcedzić ziarna i płukać przez minutę pod strumieniem wody. Cieciorka będzie smaczniejsza, jeśli zalejesz ją wodą i pogotujesz przez minutę czy dwie.
Używając suszonej cieciorki, gotuję ją na zapas, dzielę na porcje po dwie szklanki i zamrażam. Cieciorkę można przechowywać w zamrażarce do pół roku. Aby przyrządzić półprodukt z suszonej cieciorki, wsypuję ziarna do miski i wlewam tyle wody, żeby pokryła cieciorkę na 2,5 cm. Na dwie szklanki ziaren dodaję 1/4 łyżeczki sody oczyszczonej. Moczę przez noc. Rano odcedzam cieciorkę i płuczę pod bieżącą zimną wodą. Wsypuję do garnka, zalewam dużą ilością wody i gotuję na dużym ogniu, przez mniej więcej kwadrans zbierając szumowiny. Potem zmniejszam ogień i gotuję pod przykryciem na małym ogniu, aż ziarna są miękkie i dadzą się łatwo rozgniatać spodem łyżki (ok. 1,5 godziny). Zestawiam z ognia, studzę w wywarze, a potem – również w wywarze – zamrażam.